Wierzyć dzisiaj. Rekolekcje

Fragmenty

„Łacińskie słowo oznaczające wiarę, fides, ma ten sam rdzeń co fiducia, zaufanie. Bo wiara jest zdolnością do zaufania: jest akceptacją Prawdy, której ufamy, na której szali kładziemy nasze życie i naszą śmierć. Jest aktem intelektu­alnym i egzystencjalnym zarazem, i jako taki – duchowym”.

„Dwa tysiące lat temu autor Listu do Hebrajczyków – który został napisany jako «słowo zachęty» (13,22) do wytrwania w wierze – wzywał adresatów, czyli chrześcijan pochodzących z judaizmu, do czegoś, co uważał za decydujące dla wiary: do wytrwania w niezmienionej nauce, którą otrzymali. Pisał: «nie dajcie się uwieść różnym i obcym naukom» (13,9a). W greckim oryginale: me paraferesthe – nie dajcie się przenosić (domyślnie: w świat takich idei i myśli, gdzie nie ma prawdy), co św. Hieronim w łacińskiej Wulga­cie przełożył jako nolite abduci – nie dajcie się uprowadzić, porwać, zniechęcić, odłączyć, skłonić do wycofania. Uwieść”.

„Samym rdzeniem tego, z czym się zmagamy, samym sednem cierpienia naszego świata, chorym sercem pokusy, którą kuszone są nasz czas i nasza przestrzeń (XXI wiek i Polska), jest negacja Boga, ciemność z powodu odrzucenia Światłości ze Światłości, antyteizm – nic mniej. Oto ciemność tej godziny: zaciemnienie Boga, stworzenie takich warunków życia, w których człowiek jest niezdolny do poznania Go i pokochania. Wroga neutralność wobec Sprawy Boga jest masową religią początku tego tysiąclecia”.