Adwent jako okres przygotowania na przyjście Chrystusa jest czasem szczególnej pracy duszpasterskiej. Dzięki pięknej tradycji Mszy świętych roratnich tworzy się w naszych kościołach niezwykła i nieporównywalna z niczym atmosfera oczekiwania i zadumy nad tajemnicą Wcielenia Syna Bożego. Obchodząc jubileusz 400-lecia powstania Zgromadzenia Księży Misjonarzy, któremu początek dał św. Wincenty a Paulo, patron dzieł miłosierdzia w Kościele, wyruszymy do Betlejem na spotkanie Dzieciątka Jezus. Św. Wincenty będzie nas uczył wyobraźni miłosierdzia i dostrzegania przychodzącego Boga w drugim człowieku.

Przygotowaliśmy dla Was cykl homilii wokół tematu uczynków miłosierdzia. Treści są dostosowane do języka młodszych uczestników Rorat. Znajdziecie też wiele materiałów dla dorosłych. Każdego dnia proponujemy różne rodzaje aktywności dla dzieci, z których możecie korzystać podczas Mszy roratnich. W materiałach znajdują się też krótkie historie z życia Wincentego i osób z całego świata, które zobrazują, jak w praktyce realizować uczynki miłosierdzia. Niech dobre słowa. Wincentego „niosą” Was w te adwentowe dni.

Na tegoroczne materiały roratnie składają się:

• Plansza i obrazki dla dzieci na każdy dzień Rorat – Pierwszego dnia rorat dzieci otrzymają planszę, na której w wyznaczonych miejscach będą przyklejać obrazki otrzymywane podczas Rorat każdego dnia Adwentu. Na odwrocie obrazków zostały wydrukowane zadania na poszczególne dni Rorat.
• Podręcznik z propozycjami przekazu słownego – Jest przeznaczony dla prowadzących Roraty. Zawiera tematy dnia, wstępy do Mszy św., treści świadectw, treści homilii, materiały źródłowe św. Wincentego i propozycje zadań. Na końcu można znaleźć tekst piosenki roratniej „Droga sercem malowana” z nutami i akordami na gitarę.
• Nośnik multimedialny – Zawiera nagrania historii oraz piosenkę „Droga sercem malowana” w wykonaniu dzieci. Załączamy także ścieżkę instrumentalną do piosenki.
• Dekoracja banerowa – Przedstawia mapę świata i różne drogi sercem malowane, które doprowadzą do stajenki w Betlejem, ale również do odnalezienia Boga w każdym człowieku.

Chodźcie z nami „drogą sercem malowaną”! Ruszajmy!

Święty Wincenty a Paulo (1581–1660)

Wincenty a Paulo przyszedł na świat w południowej Francji w roku 1581. Święcenia kapłańskie przyjął bardzo wcześnie, bo w wieku 19 lat. Pierwsze dziesięć lat jego posługi jako księdza diecezjalnego upłynęło pod znakiem rozszerzania swoich wpływów i możliwości; krótko mówiąc – na „robieniu kariery”… Jednak dramatyczne doświadczenia (niewola, niesłuszne posądzenie o kradzież) oraz spotkania z wybitnymi postaciami francuskiej duchowości pozwoliły mu stopniowo przewartościować swoje podejście do życia i kapłaństwa.

W latach 1611–1612, pracując jako proboszcz w Clichy, zaczął coraz bardziej doceniać radość duszpasterzowania. Jednak już rok później podjął się zupełnie innego zadania: oddał się posłudze w charakterze kapelana arystokratycznej rodziny de Gondich. Przełomowe wydarzenie w życiorysie Wincentego miało miejsce w 1617 roku. Spowiadając pewnego mężczyznę w wiosce Gannes, przekonał się, że wiele osób nie potrafi należycie wyznawać swoich grzechów. Przemilcza je podczas spowiedzi i naraża się na potępienie… Poruszony tym zjawiskiem wygłosił 25 stycznia kazanie o spowiedzi generalnej. Spowiedzi, która ma pomóc penitentowi w uwolnieniu się od wszystkich grzechów obciążających sumienie od dłuższego czasu… Kazanie to uznał za duchowy początek Zgromadzenia Misji.

W tym samym 1617 roku Wincenty powołał do istnienia (złożone z ludzi świeckich) Bractwo Miłosierdzia, które miało w sposób zorganizowany śpieszyć z pomocą ludziom dotkniętym ubóstwem materialnym. Tak właśnie powstawały zręby posługi wincentyńskiej, czyli duchowej i materialnej troski o ubogich… Wincenty zaczął gromadzić wokół siebie księży zainspirowanych tymi ideałami. I tak w 1625 roku już formalnie podpisano akt założenia Zgromadzenia Księży Misjonarzy (Zgromadzenie Misji – Congregatio missionis).

Oprócz Bractwa Miłosierdzia i Zgromadzenia Misji Wincenty założył także Zgromadzenie Sióstr Miłosierdzia, zwanych dziś szarytkami. Pomogła mu w tym jego duchowa podopieczna – pani Le Gras, czyli późniejsza św. Ludwika de Marillac. Od roku 1633 dzieła podejmowane przez te trzy instytucje rozwijały się bardzo prężnie na chwałę Boga i ku pożytkowi nie tylko ubogich, lecz również kapłanów… Organizując spotkania, a z czasem rekolekcje dla kandydatów do święceń, i wreszcie – seminaria duchowne, misjonarze przyczyniali się bowiem do należytego przygotowania kolejnych pokoleń księży do wymagającej posługi kapłańskiej.

Co ciekawe, założyciel Zgromadzenia Misji był blisko nie tylko potrzebujących, ale także ówczesnych elit świeckich i duchownych, chociażby spowiadając króla Francji czy też doradzając kardynałowi Richelieu Wincenty a Paulo zmarł w 1660 roku. Zainicjowane przezeń dzieła znajdowały się wówczas w pełnym rozkwicie. Kościół docenił jego starania i wyniósł go na ołtarze. Beatyfikacja miała miejsce w 1729 roku, zaś kanonizacja zaledwie osiem lat później.